Στην περίπτωση που υπάρχουν δύο υγρά διαφορετικής πυκνότητας σε ένα δοχείο, τα οποία διαχωρίζονται από μια ημιπερατή μεμβράνη, το υγρό με την μικρότερη πυκνότητα θα ρέει μέσα από την μεμβράνη προς αυτό με την μεγαλύτερη πυκνότητα.

Η κατεύθυνση της ροής του νερού μέσω της μεμβράνης μπορεί να αντιστραφεί αν ασκηθεί εξωτερική πίεση από την πλευρά του πυκνότερου υγρού. Σε αυτήν την περίπτωση, έχουμε το φαινόμενο της αντίστροφης όσμωσης, δηλαδή την εξαναγκασμένη ροή ενός διαλύματος λόγο άσκησης σε αυτό εξωτερικής πίεσης, μέσα από μία μεμβράνη που συγκρατεί τις διαλυμένες ουσίες από την μία πλευρά και επιτρέπει στον καθαρό διαλύτη (καθαρό νερό) να περάσει από την άλλη πλευρά.

Η αντίστροφη όσμωση είναι ίσως η αποτελεσματικότερη μέθοδος επεξεργασίας και καθαρισμού του νερού. Ακόμα και όταν το νερό φέρει βαρύ μολυσματικό φορτίο, αποτελεί φυσικό τρόπο καθαρισμού, χωρίς την χρήση χημικών ουσιών. Η τεχνολογία της αντίστροφης όσμωσης είναι διαθέσιμη για οικιακή και για επαγγελματική χρήση, σε συστήματα σημείου χρήσης και σημείου εισόδου και επιπλέον, χρησιμοποιείται για την αφαλάτωση του θαλασσινού νερού.

Το πιο γνωστό άλας: NaCl, αλάτι. Τα άλατα αποτελούνται από ένα ηλεκτραρνητικό τμήμα, που μπορεί να είναι αμέταλλο ή ηλεκτραρνητική ρίζα, και από ένα ηλεκτροθετικό, που μπορεί είναι μέταλλο ή ηλεκτροθετική ρίζα. Άλατα υπάρχουν ακόμα και στο πόσιμο νερό. Αν η εξουδετέρωση της βάσης από το οξύ είναι πλήρης, το προϊόν είναι ουδέτερο άλας. Αν η εξουδετέρωση είναι μερική, προκύπτουν, αντίστοιχα, όξινα ή βασικά άλατα.

Λειτουργεί διοχετεύοντας νερό με πίεση, από την εσωτερική επιφάνεια της σήτας προς την εξωτερική. Αυτή η αντιστροφή της ροής του νερού και η υποπίεση που δημιουργείται από την περιστροφική κίνηση της κεφαλής του φίλτρου, αποφράσσει τη σήτα. Τα σωματίδια που έχουν κατακρατηθεί μέσα στη σήτα, οδηγούνται κατευθείαν στο φρεάτιο αποχέτευσης. Προϋπόθεση αποτελεί μια ελάχιστη τιμή πίεσης του νερού της τάξης των 2.5bar.

Ο αυτοκαθαρισμός εξασφαλίζει άριστες συνθήκες υγιεινής σε όλο το δίκτυο σωληνώσεων, εμποδίζοντας την ανάπτυξη βακτηριδίων, ενώ μπορεί να γίνεται προληπτικά και όσο συχνά χρειαστεί.

Τα άλατα της σκληρότητας (κυρίως ασβέστιο και μαγνήσιο) που δημιουργούν επικαθήσεις, αντικαθίστανται με άλατα που δεν έχουν αυτήν την ιδιότητα (συνήθως νάτριο), με ρητίνες ανταλλαγής ιόντων. Η αποσκλήρυνση γίνεται σε ένα δοχείο που περιέχει την ρητίνη μέσω της οποίας ρέει το σκληρό νερό. Η ρητίνη έχει την ιδιότητα να κατακρατάει τα μόρια που προκαλούν την σκληρότητα, αντικαθιστώντας τα με νάτριο. Η δέσμευση ασβεστίου και μαγνησίου, οδηγεί στον κορεσμό της ρητίνης. Όταν συμβεί αυτό, πραγματοποιείται η διαδικασία της αναγέννησης με την χρήση διαλύματος άλατος.

Η συγκέντρωση ασβεστίου κυμαίνεται από μηδέν μέχρι μερικές εκατοντάδες mg/l ανάλογα με την προέλευση του νερού και συμβάλλει στην ολική σκληρότητά του. Δεν έχει αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία και δεν έχει όριο.

Μπορεί να προκαλέσουν μικροβιακή δυσεντερία, μικροβιακή γαστρεντερίτιδα, δερματικές και μυικές λοιμώξεις, δερματίτιδες, τυφοειδή πυρετό κ.ά.

Μια βάση συνήθως περιέχει ιόντα υδροξυλίου που συνδέονται με ιόντα μετάλλων ή άλλων στοιχείων, όπως στο υδροξείδιο του νατρίου (NaOH).

Η μεμβράνη αυτή προσκολλάται σε υγρές ή στερεές επιφάνειες και προστατεύει τα βακτήρια εμποδίζοντας το χλώριο (μέσο απολύμανσης) να διεισδύσει και να τα εξαλείψει.

Η κλίμακα κυμαίνεται από 0 μέχρι >30, με το 0 να είναι η μικρότερη τιμή και να υποδεικνύει πολύ μαλακό νερό και το >30 να σημαίνει πολύ σκληρό νερό.

Κατόπιν μελέτης για την ύπαρξη νερού παγιδευμένου σε πετρώματα, δημιουργείται το άνοιγμα μέσω ειδικού εξοπλισμού, το οποίο φτάνει στα υπόγεια αποθέματα νερού και με την χρήση αντλίας ή με την πίεση του εδάφους, το νερό αυτό φτάνει στην επιφάνεια. Απαιτείται η διενέργεια ελέγχων για τις χημικές παραμέτρους του νερού (χημική και μικροβιολογική ανάλυση) και στη συνέχεια, ανάλογα με την χρήση για την οποία προορίζεται, γίνεται η επιλογή εγκατάστασης των κατάλληλων συστημάτων επεξεργασίας νερού.

Όταν υπάρχουν δύο διαφορετικά µέταλλα σε επαφή ή είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους με αγώγιμο υλικό και έρχονται σε επαφή/διαβρέχονται από το ίδιο υγρό (ηλεκτρολύτης), το αποτέλεσμα είναι να µετακινείται µάζα από το ηλεκτροθετικότερο µέταλλο (άνοδος) προς το λιγότερο ηλεκτροθετικό (κάθοδος).

Η ηλεκτρόλυση προσβάλλει συχνότερα υπόγειες σωληνώσεις και δεξαµενές, boilers νερού χρήσης, λέβητες θέρµανσης, δίκτυα ύδρευσης κ.ά. Τα προβλήµατα που δηµιουργεί το φαινόµενο είναι μεταξύ άλλων το κόστος επισκευών και αντικατάστασης δικτύων, απροειδοποίητες διακοπές λειτουργίας σε περιπτώσεις ζηµιάς, διαρροές (απώλεια προϊόντος, κίνδυνοι λόγω διαρροών), ρύπανση του νερού χρήσης µε µεταλλικά ιόντα και οξείδια µετάλλων και ανάπτυξη επιβλαβών µικροοργανισµών (π.χ. legionella).

Μέθοδοι αντιμετώπισης σχετικές με επεξεργασία νερού είναι: (α) Αποσκλήρυνση, απιονισμός, αντίστροφη όσμωση ώστε να αφαιρεθούν όλα διαλυτά στερεά (ανιόντα και κατιόντα) από το νερό. (β) Αποσιδήρωση, απομαγγάνωση, αφαίρεση άλλων μετάλλων όπου ειδικά φίλτρα χρησιμοποιούνται για την μείωση σιδήρου, μαγγανίου και νιτρικών στο νερό. (γ) Φίλτρανση για απομάκρυνση αιωρούμενων υλών, οσμών και οργανικών ουσιών.

Οι δοσομετρικές μονάδες της BWT βοηθούν στις σωστές και ακριβείς ποσότητες των χημικών που χρειάζεται η εγκατάστασή σας για βέλτιστη λειτουργία. Έκχυση των κατάλληλων χημικών προστατεύει σωληνώσεις και συσκευές από τις επικαθήσεις αλάτων και την διάβρωση, δημιουργώντας ένα προστατευτικό φιλμ στο εσωτερικό τους. Η έκχυση απολυμαντικών και καθαριστικών χημικών είναι επίσης δυνατή, για την προστασία έναντι παθογόνων μικροοργανισμών και ρύπων, καθώς και για τον καθαρισμό σωληνώσεων και συσκευών.

Οι επικαθίσεις αυτές, έχουν λευκό ή υπόλευκο χρώμα και δημιουργούν κρούστα στις εσωτερικές επιφάνειες των σωληνώσεων και σε συσκευές που χρησιμοποιούν νερό. Στην κρούστα αυτή, βρίσκουν τροφή και ιδανικό πεδίο ανάπτυξης, αρκετά είδη βακτηριδίων. Ένδειξη ότι το νερό είναι σκληρό, είναι τα λευκά στίγματα που αφήνει όταν ρέει ή στάζει σε επιφάνειες της κουζίνας ή του λουτρού.

Η καταπολέμηση των επικαθίσεων αλάτων που προέρχονται από το νερό επιτυγχάνεται με την κλασική αποσκλήρυνση και την εναλλακτική προστασία από τα άλατα της BWT.

Η διαδικασία ενεργοποίησης παράγει τους πόρους που προσδίδουν τόσο υψηλές ιδιότητες προσρόφησης. Αυτό το αυξημένο εμβαδόν της επιφάνειας, λόγω της μικροπορότητας, αυξάνει την ικανότητα του φίλτρου στην προσέλκυση. Επίσης κατά τη διάρκεια της ενεργοποίησης, ένα ελαφρύ ηλεκτροθετικό φορτίο προστίθεται στον ενεργό άνθρακα, το οποίο αυξάνει ακόμη περισσότερο την ικανότητα του φίλτρου να κατακρατά χημικά και ρύπους. Ο ενεργός άνθρακας αφαιρεί αποτελεσματικά μικρομοριακές χημικές οργανικές ουσίες, χρωστικές ουσίες, άσχημες οσμές και γεύσεις, αέρια και είναι ιδιαίτερα δραστικός ενάντια στο χλώριο. Σε ορισμένο βαθμό αφαιρεί βαρέα και τοξικά μέταλλα όπως χαλκός, ψευδάργυρος, μόλυβδος και υδράργυρος.

Η φίλτρανση με ενεργό άνθρακα χρησιμοποιείται σε οικιακά και βιομηχανικά συστήματα επεξεργασίας νερού και αποτελεί μία από τις πιο αξιόπιστες και ευέλικτες τεχνολογίες καθαρισμού νερού.

Χρησιμοποιούν την τεχνολογία διπόλων (bipolar technology) για να μεταβάλλουν τις ηλεκτροχημικές ιδιότητες των ιόντων ασβεστίου και μαγνησίου στερώντας τους τη δυνατότητα σχηματισμού ανθρακικών αλάτων που επικάθηνται στις σωληνώσεις. Έτσι, προστατεύονται τα δίκτυα και οι συσκευές από τα άλατα χωρίς να αφαιρούνται τα πολύτιμα ιχνοστοιχεία από το νερό. Η μοναδική τεχνολογία των Τριών Φάσεων, περιλαμβάνει τη μετατροπή των ιόντων ασβεστίου και μαγνησίου σε νανοκρυστάλλους, το σχηματισμό προστατευτικής επίστρωσης για προστασία των σωληνώσεων από διάβρωση και την αναζωογόνηση του νερού διατηρώντας τα πολύτιμα ιχνοστοιχεία στο νερό. Δεν χρειάζονται αλάτι ως αναλώσιμο, όπως οι κλασικοί αποσκληρυντές. Απαιτείται αντικατάσταση του ειδικού στοιχείου επεξεργασίας νερού μετά από ορισμένη κατανάλωση νερού.

Μερικά ζιζανιοκτόνα έχουν πολύ υψηλή τοξικότητα για τον ανθρώπινο οργανισμό. Λόγω του ότι είναι υπολειμματικές ουσίες, δηλαδή είναι κατασκευασμένα για να είναι ανθεκτικά στον χρόνο, μέσω του κύκλου του νερού μπορεί να βρεθούν σε υδάτινες δεξαμενές που χρησιμοποιούνται για την τροφοδότηση δικτύων πόσιμου νερού. Η χρήση διαφόρων ειδών ζιζανιοκτόνων είναι συνδεδεμένη με επιπτώσεις στην υγεία, από δερματικές ενοχλήσεις έως και πολύ σοβαρές και επικίνδυνες.

Όταν η τιμή του ζήτα δυναμικού είναι υψηλή σε ένα ομοιογενές διάλυμα, τότε το διάλυμα είναι σταθερό, όταν το ζήτα δυναμικό έχει χαμηλές τιμές, έχουμε φαινόμενα συσσωμάτωσης και κροκίδωσης και όταν είναι ίσο με μηδέν, τότε τα διαλελυμένα σωματίδια καθιζάνουν στον πυθμένα του διαλύματος. Μείωση του ζήτα δυναμικού με χημικές και μηχανικές μεθόδους, χρησιμοποιείται για την εκμετάλλευση των φαινομένων συσσωμάτωσης και κροκίδωσης με σκοπό την αύξησης της απόδοσης των συστημάτων φίλτρανσης νερού.

Η ισχύς ενός ηλεκτρολυτικού διαλύματος εκφράζεται από τον αριθμό των κατιόντων υδρογόνου (H+), εάν το διάλειμμα είναι όξινο ή από τον αριθμό των ανιόντων υδροξειδίου (OH-), εάν το διάλυμα είναι βασικό, που παράγονται κατά την διάλυση του ηλεκτρολύτη στον διαλύτη. Στην περίπτωση που όλα τα μόρια σε ένα οξύ ή μία βάση παράξουν κατιόντα υδρογόνου (H+) ή ανιόντα υδροξειδίου (OH-) αντίστοιχα, τότε ο ηλεκτρολύτης θεωρείται ισχυρός. Στην περίπτωση που μικρός αριθμός μορίων μιας βάσης ή ενός οξέος παράξει H+ ή OH- αντιστοίχως, τότε ο ηλεκτρολύτης είναι ασθενής.

Η μονάδα μέτρησής της είναι ωμ επί μέτρα (Ω*m) στο σύστημα SI και Siemens ανά μέτρο (S/m). Η τιμή της εξαρτάται από την παρουσία ιόντων, το σθένος τους, την κινητικότητά τους, την συγκέντρωσή τους, την θερμοκρασία, το ιξώδες του διαλύματος και το μέγεθος της διαφοράς δυναμικού με την οποία γίνεται η μέτρηση.

Νερό που είναι θολό πρέπει να ελεγχθεί για ρύπανση. Επίσης τα αιωρούμενα στερεά καθιζάνουν και δημιουργούν προβλήματα στις σωληνώσεις και στις δεξαμενές. Κατανάλωση θολού νερού μπορεί να είναι επικίνδυνη για την υγεία. Η απολύμανση του πόσιμου νερού δεν είναι αποτελεσματική αν υπάρχει θολότητα, διότι πολλοί παθογόνοι οργανισμοί εγκλωβίζονται στα σωματίδια που αιωρούνται και προστατεύονται από το απολυμαντικό. Επίσης τα σωματίδια μπορεί να απορροφήσουν επιβλαβείς οργανικές ή ανόργανες ουσίες. Η θολότητα υποδεικνύει την ποιότητα και την αποτελεσματικότητα της φίλτρανσης. Το πόσιμο νερό που καταναλώνουμε πρέπει να είναι διαυγές.

Τα θειικά άλατα ασβεστίου, μαγνησίου και νατρίου σε συγκεντρώσεις μεγαλύτερες των 700mg/l, δίνουν στο νερό δυσάρεστη γεύση. Οι υψηλές συγκεντρώσεις δεν αποτελούν κίνδυνο για την υγεία, αλλά τα θειικά άλατα ασβεστίου και μαγνησίου προκαλούν επικαθήσεις αλάτων και διάβρωση.

Όταν ένα ιόν έχει λιγότερα ηλεκτρόνια από ότι πρωτόνια, έχει θετικό φορτίο και ονομάζεται κατιόν, ενώ όταν έχει περισσότερα ηλεκτρόνια από ότι πρωτόνια, έχει αρνητικό φορτίο και ονομάζεται ανιόν.

Περιέχεται στις στήλες των αποσκληρυντών και είναι φορτισμένη με ιόντα νατρίου. Όταν το νερό περνά από την ειδική αυτή ρητίνη, κατακρατώνται τα ιόντα ασβεστίου και μαγνησίου που περιέχονται σε αυτό και αντικαθιστώνται με τα ιόντα νατρίου που απελευθερώνονται. Οι ριτήνες αυτές όταν κορεστούν, μπορούν πολύ εύκολα να αναγεννηθούν και να αποκτήσουν την αρχική τους ικανότητα απιονισμού ή να αντικατασταθούν από νέες.

Το νερό περνά από στήλες ειδικής ρητίνης που κατακρατά τα ιόντα ασβεστίου και μαγνησίου που περιέχονται στο σκληρό νερό, αντικαθιστώντας τα με τα ιόντα νατρίου που απελευθερώνονται στο νερό.

Τα όξινα διαλείμματα έχουν χαμηλές τιμές, ενώ τα βασικά διαλύματα υψηλές.

Ένα διάλυμα με pH ίσο με 7 είναι ουδέτερο, ούτε βασικό ούτε όξινο, όπως το νερό. Ένα διάλυμα με pH μικρότερο από το 7 χαρακτηρίζεται όξινο και ένα διάλυμα με pH μεγαλύτερο από 7 χαρακτηρίζεται βασικό. Η κλίμακα, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων πολύ βασικών ή όξινων ουσιών, έχει εύρος από το 0 έως το 14.

Αυτό που εκφράζει πρακτικά το pH, είναι η συγκέντρωση ιόντων υδρογόνου σε ένα διάλυμα.

Σε μη ρυπασμένα νερά η συγκέντρωση του είναι κάτω από 1 μg/l. Πηγές του καδμίου στο νερό είναι τα βιομηχανικά απόβλητα και η διάβρωση των γαλβανισμένων σωλήνων. Σε συστήματα ύδρευσης, που τροφοδοτούνται με μαλακό νερό χαμηλού pH, μπορεί να βρεθούν υψηλές συγκεντρώσεις καδμίου, επειδή αυτά τα νερά είναι πιο διαβρωτικά και η διαλυτότητα του καδμίου στο νερό εξαρτάται από το pH και τη σκληρότητα. Η παραμετρική τιμή της συγκέντρωσής του είναι 5 μg/l (0.005mg/l).

Σπάνια όμως η περιεκτικότητα των πόσιμων νερών φθάνει τα 20 mg/l σε κάλιο. Δεν έχουν αναφερθεί αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία.

Η μετάδοση της λεγιονέλας γίνεται με την εισπνοή ατμού, υγρασίας ή μολυσμένων σταγονιδίων που αιωρούνται στον αέρα και προέρχονται από μολυσμένο νερό που περιέχει λεγιονέλα. Η νόσος δεν μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωποι. Οι κυριότερες πηγές της νόσου είναι τα κεντρικά συστήματα κλιματισμού με νερό σε μεγάλα κτίρια, εγκαταστάσεις-συσκευές που χρησιμοποιούν και αποθηκεύουν νερό χωρίς καλή συντήρηση, καθαρισμό και απολύμανση, παλιές υδραυλικές εγκαταστάσεις, κλειστές βρύσες για καιρό, ντους, πισίνες, jacuzzi, spa, λουτρά. Τα οικιακά κλιματιστικά (split -units) δεν αποτελούν κίνδυνο. Το βακτηρίδιο μπορεί εύκολα να πολλαπλασιαστεί και να αποικήσει συστήματα κρύου και ζεστού νερού και οποιεσδήποτε άλλες εγκαταστάσεις χρησιμοποιούν και αποθηκεύουν νερό.

Η λεγιονέλα αντιμετωπίζεται με φίλτρα υπερδιήθησης (ultrafiltration) που εγκαθίστανται στο ντους του λουτρού ή με χημικά μέσα εντός των κλειστών κυκλωμάτων στα οποία εμφανίζεται και αναπτύσσεται.

Οι λάμπες έχουν είτε δυνατότητα εκπομπής μιας συγκεκριμένης συχνότητας στα 253.7 nm (λάμπες χαμηλής πίεσης) ή ενός φάσματος μηκών κύματος UV ακτινοβολίας (λάμπες μέσης πίεσης). Οι λαμπτήρες χαμηλής πίεσης είναι οι πιο διαδεδομένοι και χρησιμοποιούνται για μικρές παροχές νερού ενώ οι λαμπτήρες μέσης πίεσης για μεγάλους όγκους και παροχές νερού (από 20 έως και 1000 m³/h). Τα συστήματα UV για καθαρισμό και αποστείρωση νερού μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνα τους ή σε συνδυασμό με άλλες τεχνολογίες επεξεργασίας νερού.

Θεωρείται από τα λιγότερο τοξικά στοιχεία για τον άνθρωπο. Η απορρόφησή του στον οργανισμό συνδέεται άμεσα με την απορρόφηση του σιδήρου. Υψηλές συγκεντρώσεις στο νερό προκαλούν δυσάρεστη γεύση. Το μαγγάνιο προκαλεί λεκέδες στα υφάσματα σε πλυντήρια και υφαντήρια. Διευκολύνει την ανάπτυξη μικροοργανισμών στα δίκτυα, με αποτέλεσμα αύξηση της θολότητας, δημιουργία οσμών και επικαθήσεων. Η παραμετρική τιμή είναι 50 mg∕l.

Τα άλατά του μαζί με του ασβεστίου αποτελούν την ολική σκληρότητα του νερού και όταν θερμανθούν σχηματίζουν επικαθήσεις στις σωληνώσεις και τους λέβητες. Νερά με συγκεντρώσεις μαγνησίου μεγαλύτερες από 125 mg/l μπορεί να έχουν καθαρτικές και διουρητικές ιδιότητες. Δεν υπάρχει όριο.

Συναντάται κυρίως στα τεχνικά χαρακτηριστικά των φίλτρων ως η ικανότητα φίλτρανσης. Όσο πιο μικρός ο αριθμός, τόσο πιο αποτελεσματική η φίλτρανση.

Βρίσκονται στο νερό αλλά και στις τροφές. Τα μέταλλα και τα ιόντα τους, χρησιμοποιούνται ως οικοδομικά υλικά και ρυθμίζουν πολλές εσωτερικές λειτουργίες του οργανισμού (πηκτικότητα του αίματος, ρύθμιση των καύσεων, συμμετοχή στην δημιουργία κατάλληλης ωσμωτικής πίεσης στα κύτταρα και στους ιστούς). Είναι απαραίτητα για τη διατήρηση της σύστασης των υγρών του σώματος και αποτελούν τμήμα των ενζύμων και πρωτεϊνών του σώματος, καθώς και των οστών και των δοντιών. Χωρίζονται σε δύο κατηγορίες, τα ανόργανα στοιχεία και τα ιχνοστοιχεία.

Λόγω της αφθονίας του στη φύση (6ο κατά σειρά) περιέχεται σε όλα τα φυσικά νερά σε συγκεντρώσεις που κυμαίνονται από 1-500 mg/l. Στα πόσιμα νερά, η συγκέντρωσή του δεν υπερβαίνει τα 20 mg/l, εκτός των περιπτώσεων που έχει γίνει αποσκλήρυνση με τη μέθοδο της ιοντοανταλλαγής σε νερά με μεγάλη σκληρότητα. Η ενδεικτική παραμετρική τιμή είναι 250 mg∕l. Σε συγκεντρώσεις μεγαλύτερες από 200 mg/l επηρεάζει τη γεύση του νερού.

Μεταβάλλουν τις ηλεκτροχημικές ιδιότητες των ιόντων ασβεστίου και μαγνησίου έτσι ώστε να αποτρέπεται ο σχηματισμός αλάτων και η δημουργία επικαθήσεων.

Κατά τον καθαρισμό μολυσμένου νερού ή για καθαρό πόσιμο νερό, μεταξύ άλλων, χρησιμοποιείται μία υψηλή ποσότητα όζοντος, η οποία διοχετεύεται στο νερό. Το όζον παράγεται στο σημείο της κατανάλωσης με τη χρήση ειδικού εξοπλισμού, ο οποίος το παράγει χρησιμοποιώντας ατμοσφαιρικό αέρα. Το όζον είναι βακτηριοκτόνο, μυκητοκτόνο και ιοκτόνο και επιπλέον βρίσκει πολλαπλή εφαρμογή στην ιατρική (οζονοθεραπεία και ιατρικό όζον).

Είναι από τα ισχυρότερα οξειδωτικά και έχει τη δυνατότητα να μειώσει τον αριθμό των βακτηρίων και των άλλων μικροοργανισμών σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Εξαιτίας των εξαιρετικών απολυμαντικών και οξειδωτικών ιδιοτήτων του, χρησιμοποιείται στην επεξεργασία του πόσιμου νερού με επιτυχία εδώ και χρόνια σε Ευρώπη και Αμερική, τόσο στον καθαρισμό υδάτων δικτύων όσο και υδάτων ιδιωτικών αρτεσιανών πηγαδιών, αλλά και για τον καθαρισμό εμφιαλωμένων νερών.

Το αποτέλεσμα είναι η παραγωγή νερού καθαρού, διαυγούς, άοσμου και σε μεγάλο βαθμό απαλλαγμένου από παθογόνα μικρόβια και χημικούς ρυπαντές. Εφόσον μετατρέπεται στη συνέχεια ξανά σε οξυγόνο, είναι απολύτως φυσικό και δεν αφήνει κανένα κατάλοιπο γεύσης, χημικό παράγωγο ή κάποιο ορατό ίχνος στο νερό, μετά την επεξεργασία.

Όταν δύο υγρά διαφορετικής πυκνότητας διαχωρίζονται από μια ημιπερατή μεμβράνη, το υγρό με τη χαμηλότερη πυκνότητα (αραιότερο διάλυμα - πιο καθαρό) θα ρέει, διεισδύοντας στη μεμβράνη, προς την κατεύθυνση του διαλύματος με τη υψηλότερη πυκνότητα (πυκνότερο διάλυμα - βεβαρημένο), έως ότου το τελευταίο να αραιωθεί και τελικά να αποκτήσει το σύνολο του μείγματος την ίδια πυκνότητα, ισοσταθμίζοντας τη διαφορά πυκνότητας. Η οσμωτική ροή από το αραιότερο υγρό προς το πυκνότερο συνεχίζεται, μέχρι να επιτευχθεί μία κατάσταση ισορροπίας, η οποία χαρακτηρίζεται από την υψηλότερη στάθμη του διαλύματος μεγαλύτερης συγκέντρωσης αλάτων. Η διαφορά της στάθμης των διαλυμάτων αντιστοιχεί στην οσμωτική πίεση.

Αυτό το ύψος αυξάνεται έως ότου η στήλη του πυκνότερου διαλύματος ασκεί αρκετή πίεση ώστε να σταματήσει η διέλευση του διαλύτη από την μεμβράνη. Όταν το ύψος σταθεροποιηθεί, η πίεση που ασκεί η στήλη στην μεμβράνη είναι ίση της οσμωτικής πίεσης.

Τα όξινα διαλύματα έχουν pH χαμηλότερο από 7 και περιέχουν ιόντα υδρογόνου και αμέταλλων στοιχείων.

Χρησιμοποιείται ως τεχνικό χαρακτηριστικό για να εκφράσει πόση διαφορά θα έχει η πίεση στην έξοδο μιας συσκευής επεξεργασίας νερού από την πίεση στην είσοδο.

Συμβολίζεται με το ελληνικό γράμμα «ρ» και συνήθως εκφράζεται σε μονάδες κιλών ανά κυβικά μέτρα (kg/m^3) ή γραμμάρια ανά κυβικά εκατοστά (gr/cm^3).

Η προσρόφηση είναι ο κύριος μηχανισμός που επιτρέπει στα φίλτρα ενεργού άνθρακα να προσελκύουν και να κατακρατούν ρύπους και χημικές ουσίες. Το τεράστιο εμβαδό, οι ρωγμές και οι πόροι που δίνουν στον ενεργό άνθρακα τις ιδιότητες προσρόφησης, παράγονται κατά την διαδικασία της ενεργοποίησής του. Η αποτελεσματικότητα της προσρόφησης είναι ανάλογη του χρόνου που το νερό παραμένει μέσα στο φίλτρο, την ποσότητα του ενεργού άνθρακα, καθώς και το εμβαδό του ενεργού άνθρακα. Οι υψηλές τιμές θερμοκρασίας και pH, καθιστούν την προσρόφηση λιγότερο αποδοτική.

Ρακόρ είναι ένας τύπος συνδέσμου, ο οποίος είναι βιδωτός διαθέτοντας σπείρωμα από την μία πλευρά και έναν ειδικό τρόπο σύσφιξης από την άλλη. Ο σύνδεσμος ρακόρ χρησιμοποιείται για να ενώσει δύο εξαρτήματα (π.χ. σωλήνες), εκ των οποίων μόνο το ένα διαθέτει σπείρωμα.

Συνεχής κατανάλωση νερού με υψηλές συγκεντρώσεις σιδήρου, μπορεί να προκαλέσει στον άνθρωπο, και ιδιαίτερα στα παιδιά, βλάβες στους ιστούς (αιμοχρωμάτωση). Ο σίδηρος δίνει στο νερό γεύση που είναι ανιχνεύσιμη σε πολύ μικρές συγκεντρώσεις και προκαλεί προβλήματα στα πλυντήρια και υφαντήρια (δημιουργούνται λεκέδες στα υφάσματα) και στους αγωγούς διανομής νερού (ευνοείται η ανάπτυξη βακτηριδίων και δημιουργούνται επικαθήσεις). Για την αφαίρεσή του από το νερό, θα πρέπει να χρησιμοποιούνται ειδικά φίλτρα αποσιδήρωσης. Η παραμετρική τιμή είναι 200 mg∕l.

Διακρίνεται σε ανθρακική που οφείλεται στα όξινα ανθρακικά άλατα και στην μη ανθρακική που οφείλεται στα υπόλοιπα άλατα (χλωριούχα, θειικά, νιτρικά, ανθρακικά). Μεγάλες τιμές σκληρότητας δεν αποτελούν κίνδυνο για την υγεία. Το σκληρό νερό δεν έχει καλή γεύση και δημιουργεί επικαθήσεις αλάτων στις σωληνώσεις και τις συσκευές. Νερό με σκληρότητα έως και 500 mg/l CaCO₃ μπορεί να χρησιμοποιηθεί για πόσιμο, αλλά οι πιο καλές τιμές είναι μεταξύ 80 και 150.

Δεν είναι τοξικό και χρησιμοποιείται ευρέως σε ιατρικές εφαρμογές, καθώς και στην κατασκευή εξοπλισμού για επεξεργασία θαλασσινού νερού, λόγω της υψηλής αντοχής του στη διάβρωση. Χρησιμοποιείται επίσης στην κατασκευή εξοπλισμού όταν απαιτείται υψηλή αντοχή σε καταπονήσεις.

Τα βακτηρίδια που βρίσκονται στο νερό μιας κολυμβητικής δεξαμενής, μετατρέπουν την ουρία σε αμμωνία, η οποία στη συνέχεια αντιδρά με το χλώριο, μία εξαιρετικά απολυμαντική ουσία που χρησιμοποιείται για την απολύμανση του νερού, παράγοντας ανόργανες χλωραμίνες (μονο, δι- και τριχλωραμίνες). Οι τριχλωραμίνες προκαλούν την δυσάρεστη οσμή του χλωρίου και είναι επίσης ένας σοβαρός κίνδυνος για την υγεία. Χρησιμοποιώντας συστήματα επεξεργασίας νερού που μειώνουν τη χρήση χλωρίου, μειώνεται και η παραγωγή των ανεπιθύμητων παραπροϊόντων της χλωρίωσης.

Τα συστήματα υπερφίλτρανσης λειτουργούν με τεχνολογία μεμβρανών, οι οποίες απαλλάσσουν το νερό από κάθε βλαβερό στοιχείο. Εξουδετερώνουν παθογόνους μικροοργανισμούς (ιούς, βακτήρια, κύστες, κρυπτοσπορίδια), φυτοφάρμακα και παρασιτοκτόνα, ενώ το νερό παραμένει ισορροπημένο και ωφέλιμο.

Η πλήρης απολύμανση μπορεί να επιτευχθεί εκθέτοντας το νερό για μερικά δευτερόλεπτα σε υπεριώδες φως που εκπέμπεται από ειδικούς λαμπτήρες. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνοι τους ή σε συνδυασμό με άλλες τεχνικές και συστήματα (π.χ. ενεργός άνθρακας). Η ακτινοβολία UV είναι ικανή να καταστρέψει ή να αδρανοποιήσει όλους τους παθογόνους μικροοργανισμούς που εκτίθενται σε αυτήν. Τα μικρά μήκη κύματος της UV ακτινοβολίας προσβάλλουν το DNA των μικροοργανισμών, επηρεάζοντας ένζυμα και πρωτεΐνες των κυττάρων, με αποτέλεσμα να καταστρέφεται ή να εμποδίζεται η ανασύνθεση του DNA τους. Η ακτινοβολία UV, λειτουργεί χωρίς την προσθήκη επικίνδυνων χημικών στο νερό, χωρίς να επηρεάζει το pH, την οσμή, τη γεύση και την χημική σύστασή του.

Το πιο συνηθισμένο σημείο τοποθέτησης είναι κάτω από τον πάγκο της κουζίνας. Τα φίλτρα που σχεδιάζει και κατασκευάζει η BWT, συνδυάζουν τεχνολογίες ενεργού άνθρακα και υπερφίλτρανσης. Ο ενεργός άνθρακας κατακρατά χλώριο, χρωστικές ουσίες, βαρέα μέταλλα, φυτοφάρμακα και λοιπές επιβαρυντικές οργανικές ενώσεις και απομακρύνει τις οσμές ενώ η μεμβράνη υπερφίλτρανσης κατακρατά τους παθογόνους μικροοργανισμούς όπως μικρόβια, ιούς, βακτήρια.

Συνδέονται στο δίκτυο, σε σημείο που το νερό εισέρχεται στο σπίτι ή την εγκατάσταση και πριν από άλλες συσκευές ή σημεία κατανάλωσής του.

Η BWT κατασκευάζει ένα μεγάλο εύρος καινοτόμων και αποδοτικών συστημάτων για κάθε εφαρμογή, όπως μονάδες με ενεργό άνθρακα, υπερφίλτρανσης, φίλτρα αιωρημάτων, πολυστρωματικά, φίλτρα αποσιδήρωσης και απομαγγανίωσης, αυτοκαθαριζόμενα ή αντικαθιστώμενου στοιχείου, κρύου ή ζεστού νερού και άλλα. Στα συστήματα σημείου εισόδου επίσης, μπορούν να συμπεριληφθούν και οι μονάδες προστασίας από άλατα.

Τα φίλτρα νερού χρησιμοποιούνται ευρέως σήμερα και είναι ο απλούστερος και οικονομικότερος τρόπος για την βελτίωση της ποιότητας του νερού. Κατακρατούν και απομακρύνουν από το νερό αιωρούμενα σωματίδια, ρύπους, παθογόνους μικροοργανισμούς και επιβλαβείς χημικές ενώσεις. Τα συστήματα φίλτρανσης μπορούν να παρέχουν καθαρό, ασφαλές νερό και να προστατεύουν το υδραυλικό δίκτυο και τις συσκευές που χρησιμοποιούν νερό.

Όπως και το άζωτο, είναι βασικό στοιχείο για την ανάπτυξη των αλγών και η περιεκτικότητά του στα νερά αποτελεί καθοριστικό παράγοντα στον ευτροφισμό των επιφανειακών νερών. Η μεγαλύτερη ποσότητα ανόργανου φωσφόρου οφείλεται στα ανθρώπινα λύματα και προέρχεται από τη διάσπαση των πρωτεϊνών κατά τον μεταβολισμό. Επίσης υπάρχει σε απορρυπαντικά και φωσφορικά λιπάσματα. Μικρά ποσά φωσφορικών εισέρχονται στα δίκτυα από την επεξεργασία του νερού, όπου χρησιμοποιούνται για να εμποδιστεί η διάβρωση στις σωληνώσεις και τις επικαθήσεις στους λέβητες. Δεν έχουν αναφερθεί επιπτώσεις στην υγεία.

Το χλώριο είναι ένα ισχυρό οξειδωτικό που εξουδετερώνει γρήγορα πολλούς επιβλαβείς μικροοργανισμούς. Χλώριο μπορεί να παραχθεί επί τόπου από διαλύματα άλατος, υπάρχει σε στερεή μορφή, σε υγρά διαλύματα αλλά και σε αέρια μορφή. Το βασικότερο μειονέκτημα της συγκεκριμένης μεθόδου, είναι ότι το χλώριο, σε οποιαδήποτε μορφή, αντιδρά με τις φυσικές οργανικές ενώσεις που βρίσκονται στο νερό, σχηματίζοντας ενδεχομένως επιβλαβή χημικά παραπροϊόντα.

Η παράμετρος του υπολειμματικού χλωρίου πρέπει να μετράται σε νερά που χλωριώνονται. Η τιμή του μας δείχνει αν η χλωρίωση που γίνεται είναι επαρκής. Κατά την χλωρίωση προστίθεται στο νερό ποσότητα χλωρίου αρκετή ώστε να καταστραφούν τα παθογόνα μικρόβια και να παραμείνει ελεύθερο χλώριο για να μη μολυνθεί το νερό μέσα στις σωληνώσεις. Το χλώριο δίνει στο νερό κακή οσμή και αλλοιώνει τη γεύση του. Οι μικρές ποσότητες χλωρίου στο πόσιμο νερό εξαφανίζονται με το γαστρικό υγρό και επομένως είναι ακίνδυνες για τον άνθρωπο. Οι μεγάλες ποσότητες προκαλούν ερεθισμό του στόματος, του λάρυγγα και των ματιών. H χλωρίωση του νερού πρέπει να γίνεται σωστά και να παρακολουθείται συστηματικά, ώστε να φθάνουν στους καταναλωτές μικρά μόνο ποσά χλωρίου. Όταν το χλώριο αντιδρά με οργανικές ουσίες (π.χ. λιπάσματα αγροτικών καλλιεργειών), δίνει ενώσεις που έχουν επιβλαβή δράση στον οργανισμό μας.

Αν το νερό μείνει στάσιμο 12 ώρες στις σωληνώσεις, η συγκέντρωση χαλκού μπορεί να υπερβεί τα 20 mg/l. Γι’ αυτό το λόγο η Υγειονομική Διάταξη αναφέρει δύο ενδεικτικά επίπεδα: στην έξοδο των εγκαταστάσεων και μετά από ηρεμία 12 ωρών στις σωληνώσεις. Ο χαλκός προσδίδει χρώμα και στυπτική γεύση στο πόσιμο νερό. Δημιουργεί λεκέδες στα υφάσματα και στα είδη υγιεινής. Δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι προκαλεί βλάβες στην υγεία. Η ενδεικτική παραμετρική τιμή είναι 2 mg∕l.

Συγκεντρώσεις μεγαλύτερες από 5 mg/l προσδίδουν χρώμα και στυπτική γεύση στο πόσιμο νερό. Δεν έχουν παρατηρηθεί αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία.